Ang kahalagahan ng daan

Ni Al Eugenio

Para sa mga taga-Nishi Tokyo tulad ng Tanashi Kiyose at Nerima, maging sa mga taga-Kawaguchi, Urawa at Koshigaya, ang pumunta sa Narita Airport ay magiging madali na dahil sa pag-uugnay ng Gaikan Expressway sa Keio at Higashi Kanto Expressway na malapit nang matapos. Walang kaalam-alam ang marami na mula sa Matsudo, sa may route 6, ay may matagal nang binubutas na tunnel sa ilalim ng mga kabahayan na magdurugtong sa Gaikan Expressway hanggang sa makarating ito sa Higashi Kanto Expressway mula sa Misato.

Marahil ay inyong napapansin ang itinatayong mga haligi ng tulay sa kabi-kabilang panig ng daan sa bandang Ichikawa kung kayo ay tumatahak sa Bayshore route  patungo sa Narita airport. Dahil sa araw-araw ay dumadaan ang inyong lingkod sa lugar na ito, nakamamangha ang bilis nang pagkakadugtong-dugtong ng mga tulay at  ng  mga daan na para bang hinahabol nilang tapusin ang bahaging ito ng Gaikan bago matapos ang taon.

Para sa mga Hapon, napakahalaga ang magkaroon ng maayos na mga daan.  Ito man ay daan para sa mga tren, para sa mga pribadong sasakyan, mga sasakyang naghahatid ng mga pasahero o kaya naman ay  mga kalakal o simpleng daan para sa mga nakabisikleta o mga nilalakaran ng mga mamamayan. Binibigyan nila ng malaking importansya ang kahalagahan ng pagkakaroon ng maaayos at magagandang daan. 

Maaayos na mga daan upang huwag maabala ang mga bumibiyaheng mga sasakyan. Hindi butas-butas o bako-bako upang hindi maging dahilan nang pagkasira ng mga dadaang sasakyan. Matitibay na daan upang magtagal nang matagal na panahon at mapakinabangan pa rin ng mga darating pang mga henerasyon.

Magagandang daan na may sapat na  impormasyong makakatulong sa mga naglalakbay upang malayo sa sakuna at  madaling makarating sa kanilang paroroonan. Malalaking sign at ilaw na magtuturo sa mga biyahero upang makapag-ingat at para rin hindi maligaw. Pagkakaroon ng mga pangunahing pangangailangan tulad ng maaayos na palikuran kahit na naglalakbay pa sa mga medyo ilang na lugar.

Sa mga service area, maging ito ay sa loob ng expressway o sa mga tinatawag na “Michi-no-Eki” o istasyon sa mga daan, hindi lamang mga pagkain at mga pasalubong ang mayroon, mainit na o’cha o tsaa ang naghihintay nang walang bayad para sa sinumang magnais ng mainit na maiinom at hindi matamis.

Pangkaraniwan na rin ang mga impormasyon tulad ng libreng mapa sa mga kung  saan-saang lugar na maaaring mapasyalan na hindi naman kalayuan sa lugar na daraanan.  Mga popular na kainan at mga ipinagmamalaking prutas o mga bagay na yari o luto ng pook na kinaroroonan. Sapat na impormasyon na kung sakaling hindi pa masyadong maunawaan, huwag mahiyang magtanong sa mga taga-roon at buong lugod nilang ibabahagi ang marami pang bagay na maaaring makatulong pa upang mas maging kaayaya ang pagpapatuloy ng bawat paglalakbay.

Noong araw, sinasabi na kapag inilagay lahat sa daan ang lahat ng sasakyang mayroon sa Japan, kukulangin ang daan dahil sa sobrang dami ng mga sasakyan.  Ito ang dahilan na noong mga dekada ‘80 ay napakahaba at  matagal din ang trapik sa mga lansangan. Kaya naman binigyan ng pamahalaan ng Japan ng sapat na budget ang pagpapagawa ng mga bagong daanan. Nadagdagan ang mga highway na nagbigay ng kaluwagan sa pagsisikip ng mga lansangan sa loob ng kalungsuran. Nitong mga nakaraang taon, bihira na lamang ang matatagal na trapik, maliban na lamang kung mayroong sakuna na naganap sa daan.

Dahil sa maaayos at mga pinag-isipang pagpaplano sa pagpapagawa ng mga daan dito sa Japan,  maginhawang nakakapasok sa trabaho ang mga mamamayan at pati na rin ang mga nag-aaral. Ang mga kalakal naman ay maginhawang nakakarating sa kanilang mga patutunguhan. Patuloy na mayroong laman ang mga convenience stores, department stores at iba pang pamilihan ng pangangangailan sa araw-araw. Dahil na rin sa kaayusan ng halos lahat ng mga dinaraanan, patuloy na nakakapaghanap-buhay ang mga mamamayan kasabay ang patuloy na pag-unlad ng sambayanang Japan.

Sa kasalukuyang nangyayari naman sa Pilipinas, kulang na kulang pa rin ang maaayos na daan. May expressway nga ngunit ubod naman ng mahal na parang ginawa lamang para sa may mga kaya. Tulad ng ating mga tren na binulok na ng panahon  at dahil sa ang mga nanunungkulan ay hindi naman sumasakay sa mga ‘yan.

Kung mayroon lamang sanang maayos na pananaw ang mga namumuno sa ating bayan at natatanaw nila ang magiging pangangailangan sa mga darating na panahon ng ating mga mamamayan mula pa noong araw, sana kahit na hindi na katulad ng Japan, sana kahit na maaasahang mga pampublikong mga sasakyan tulad ng tren na marami ang maisasakay. Mga  karagdagang daan upang madaling makarating ang mga kalakal at ang mga naghahanapbuhay.   

Sana  ay malaki na ang nakita nating pagbabago. Dahil sa maabilidad naman tayong mga Pilipino, tiyak na mas marami ang makakapagtrabaho. Tiyak na mas marami pa ang makakapagnegosyo.  Mas marami pa ang makapagtatapos ng pag-aaral. Higit sa lahat ay marami ang makakabili ng kanilang mga gusto. Mas marami ang mabibiling mga paninda. Mas marami ang iikot na pera. Mas marami ang  papasok na buwis  na maaaring ipangsweldo sa mga guro at iba pang naglilingkod sa mga mamamayan. Makakapagpatayo pa ng mga ospital at marami pang paaralan.

Ganito sana ang dapat na larawan ng kaunlaran. Hindi ang tulad ng mga balitang ang tanging umuunlad  sa ating bayan ay ang mga nanunungkuklan sa ating pamahalaan.

‘Teaching With the Heart’: Mga aral para sa mga Pilipino sa Japan

Cesar Santoyo

Nabalitaan na marahil mula sa radyo, telebisyon at pahayagan at maaaring napanood rin ang kasaysayan sa nobelang pang-telebisyon ang buhay ni Efren Penaflorida, ang CNN Hero of the Year 2009. Kinilala sa buong mundo ang “Kariton Klasrum” ni Efren dahil sa pagsisigasig ng programa na mabigyan ng pagkakataon sa edukasyon ang mga batang hindi nakakapag-aral sanhi ng maraming kadahilanan na nag-ugat sa kahirapan.

Isang edukador si Efren kaya nang siya ay inanyayahan para magsalita sa Fukuyama Ken ay kinuha na rin ang pagkakataon na makadaupang-palad niya ang kanyang mga kapwa edukador at mga Pilipinong guro ng wikang Ingles sa Japan.

Sa paksang “Teaching With The Heart” na inihanda ni Efren para sa SEELS English Teachers Training ay lumapat ang ugnayan ng buhay nating mga Pilipino maging ikaw ay nasa sariling bansa o nasa ibayong dagat. Higit sa lahat ang puso sa pagiging gurong Pinoy.

Sa pagsasalaysay ni Efren sa SEELS English Teachers training sa Nagoya noong ika-5 ng Hulyo ng kasalukuyang taon ay nakita ang kanyang pangingilabot sanhi ng trauma na sinapit na ‘di maiwasang balikan at sabihin ang madilim na nakalipas sa istorya ng kanyang buhay. Ito ay ang nagbigay liwanag niyang karanasan kung papaano nasimulan ang Kariton Klasrum.

Sa murang edad ay nabiktima si Efren ng “bullying,” mga masasakit na salita at pisikal na pananakit ang kanyang natanggap, at dahil dito ay nawalan na siya ng gana na pumasok sa eskuwela. Dagdag pa ni Efren, mas ninais na niya noon na sumali at sumama na lamang sa mga pagsasanay ng mga gangster upang makaganti.

Sa kabutihang palad ay may isang instrumento sa buhay ni Efren na nagbigay gabay at inakay siya sa tamang daan. Dahil sa karanasang ito ay nakita niya ang kanyang sarili na umaakay sa tamang landas sa mga batang kalye na nasa pingid ng madilim na kinabukasan.

Sinimulan ni Efren ang pagtutulak ng kariton na may lulan na mga libro at mga gamit sa pag-aaral at pagtuturo para abutin ang mga batang pinapabayaan ng lipunan. Bumagyo man o umaraw, murahin sila at kutyain sila bilang mga luko-luko, batuhin upang tumigil o gambalain ang pag-aaral sa Kariton Klasrum ng mga bata at ilan pang pagsubok ay hindi natinag si Efren sa kanyang hangarin na makatulong sa mga bata. Ang lahat ng karahasan at pangmamaliit sa pagkilos para tulungan ang mga paslit ay natigil lamang pagkatapos na si Efren ay hirangin bilang 2009 CNN Hero of the Year.

Malalim ang sinapit na trauma sa bullying ni Efren. Sa kanyang presentasyon sa mga guro ng Ingles ay kinikilabutan siyang ipaalam na ang lider ng gang na nag-bully sa kanya ay kanyang muling nakita. Ito ay si Allan Sarte na ginawaran ng Geny Lopez Jr. Kabataan Bayaning Filipino Award ng taong 2006. Lingid sa kaalaman ni Efren na si Allan ay isa rin sa mga naakay tungo sa tamang landas ng kaparehong tao bilang instrumento na humubog sa kanilang dalawa. Kay Efren sa pagsisilbi sa mga batang kalye at kay Allan sa paninilbihan sa mga nakabilanggo.

Suliranin ng mga magulang at ng mga kabataang Japanese-Filipino ang bullying at mga gang. Ilan buwan pa lamang ang nakakaraan ng nalathala sa mga balita ang isang teenager na Japanese-Filipino na naakusahang pumatay sa isang batang Japanese sa Kawasaki. Batay sa karanasan ni Efren at ng marami pang iba, ang bullying at gangsterismo ay maaaring maiwasan kung sakaling may mga butihing loob na mamagitan para akayin sa tamang landas ang mga batang napapariwara.

Sa press conference ni Efren na idinaos sa Tokyo Philippine Embassy noong ika-6 ng Hulyo ay may isang mamamahayag na nagtanong kung ano ang maitutulong ni Efren sa mga batang Japanese-Filipino at mga magulang nito. Bilang tugon ni Efren sa madaling salita, tayong lahat ay may angkin na kabayanihan sa ating saloobin na dapat ibahagi.

Lingid sa kaalaman ni Efren sampu ng ating mga kababayan sa Japan ay marami sa mga batang Japanese-Filipino ang may magkaparehas na karanasan sa bullying at gangsterismo. Ang ma-bully at ang mga gang ay malawak na suliraning hinaharap ng mga batang Japanese-Filipino na laganap sa buong Japan. Isang sakit na hindi nararamdaman ang sintomas at lumalabas na lamang pagkatapos na nakagawa ng matinding krimen kagaya halimbawa ng sinapit ng anak na Japanese-Filipino na nalulong sa gangsterismo sa Kawasaki.

Wika nga ang sakit ng kalingkingan ay dama ng buong katawan. Dama natin subalit hindi nakikita ang mga batang Japanese-Filipino na namumuhay sa trauma ng bullying at gangsterismo.

Malaking bilang na rin sa ating mga kababayan ang nagtuturo ng English sa mga batang Japanese. Subalit halos karamihan yata sa ating mga guro ng Ingles ay nakatingin lamang sa pagtuturo bilang kabuhayan at nakatuon sa may pambayad na anak ng mga Japanese. Para bang wala pa yata tayong narinig na Pilipino na gustong mag-training para maging guro para sa komunidad ng mga batang Japanese-Filipino.

Kung sakaling mayroon man na magkainteres sa batang Japanese-Filipino ay para ito pakantahin, pasayawin, paartehin at pagtindahin ng tiket na pang fund-raising daw sa mga nangangailangan at naghihirap sa Pilipinas. Kaya rin marahil ang mga batang Japanese-Filipino ay malayo ang loob sa mga ina at maging sa mga kasapi ng komunidad ng Pilipino. Sapagkat salat na nga lamang ang may puso na magturo sa tamang landas at mas marami pa yata ang mga nagsasamantala sa lakas at talino ng mga batang Japanese-Filipino.

Sa pagsasalamin sa Teaching With The Heart ni Efren sa mga kababyan natin na guro ng Ingles ay marami tayong aral na mahahalaw. Sabi nga ni Efren ay may kabayanihan sa kaibuturan ng ating puso. Subalit ang kabayanihan ay nasa sarili mong kinatatayuan at mula sa iyong pinanggalingan. Marahil ang tunay na kabayanihan sa puso ng mga Filipino sa Japan ay kung sa pakikipagkapwa ay unang pagtutuunan ng pansin ang kinabukasan ng ating mga batang Japanese-Filipino na pag-asa rin ng ating bayang tinubuan.

Counting our blessings

Ni Elvie Okabe, DBA/MAE

Napakabilis ng panahon! Summer vacation na naman sa Japan na usually ay matindi ang init pero ngayon taon ay mukhang ‘di na masyadong mainit dahil sa paulan-ulang panahon galing sa Pilipinas. Salamat sa Diyos sa mga pagkakataong ganito, salamat sa mga pagsubok sa buhay na kadalasan ay sinasabi nating “blessings in disguise.”

Ano po ang ibig sabihin ng blessings in disguise?  Ang ibig sabihin po nito ay ang bawat malungkot o hindi magandang pangyayari ay may maganda rin ibig sabihin o kahihinatnan.

Sa totoo lang po, ang ulan ay pandilig ng mga halaman, patubig para sa mga magsasaka, pang-linis ng mga kalye pati na rin ng mga sasakyan, pambalanse sa mainit na panahon lalo na sa mga tropical countries gaya ng Pilipinas, at marami pang iba.

May kasabihan nga po na “when it rains, it pours” na ang ibig sabihin ay ‘pag bumuhos ang grasya ay talagang sunud-sunod. Kung ito lamang ang iisipin at isasapuso natin tuwing umuulan at makulimlim ang panahon ay talaga pong magiging masayahin po tayo at lagi natin hahanapin ang pagkakataon na makapaglakad sa ulan.

Tulad na lamang ng mga Japanese na sa kaunting pag-ulan ay mas gusto nilang mabasa kaysa magpayong at para sa akin ay tinitingnan din nila ang ulan bilang isang biyaya mula sa kalangitan.

Sabi nga ng mga matatanda, masuwerte ang mga taong sa araw ng kanilang kasal o anumang okasyon o kahilingan sa buhay ay may senyales ng pag-ulan-ulan.  Samakatuwid, anu-ano po ang mga blessings na sa kabila ng kalungkutan ay dapat nating bilangin bilang mga biyaya galing sa Diyos?

1. “Iyong akala natin ay hindi naging mabait si Lord sa atin dahil may mga bagay o pangyayari na nagaganap na naging hindi maganda ang resulta o nangyayari na hindi naaayon sa ating kagustuhan.“Ngunit lagi naman natin napapatunayan na lahat ay nangyayari dahil may dahilan. Magandang dahilan. Sabihin na natin na may “purpose ang lahat ng bagay”. - Dhors ng Definitely Filipino blog. 

2.  Tuwing tayo ay pinupuna o inaaway ng ibang tao dapat po ay pasalamatan natin sila o tumahimik na lamang at huwag masaktan, huwag magalit, o huwag itong suklian ng masama.  Ang opinyon ay isang opinyon at ang tunay na katotohanan ay ang katotohanan sa mata ng Diyos. The more we accept the pain, the more we become immune to the pain; and the more we don’t complain, the more God will bless us and the more we’ll be sustained.

3.  Tandaan po natin “Ang buhay ng tao ay parang isang mahabang road trip. Dumadaan at humihinto tayo sa mga istasyon ng ating paglalakbay kung saan nararanasan natin ang iba’t ibang hamon at emosyong dala ng buhay. Hindi sa lahat ng pagkakataon ay enjoy o kasiya-siya ang ating nararamdaman sa tuwing humihinto tayo sa mga istasyong ito. “Nakakaramdam din tayo ng lungkot, pighati, galit at kung minsan pa nga’y kasawian. Anuman ang ating nararanasan sa ating paghinto sa road trip na ito, kailangan nating tandaan na pansamantala lamang ito. Kailangan nating mag-move on upang makarating naman tayo sa ating susunod na destinasyon,” ani sa The Wingless Litterateur’s Haven blog.

4.  Ang sabi nga po ng isang Salesian priest na nailathala sa Kiliti ng Diyos blog , “Sa ating buhay ay marami tayong nararanasang blessings in disguise! ‘Wag na nating hintayin pa ang huling sandali upang masabi nating “blessing” ang mga nangyayari sa atin. Sa pamamagitan ng pananampalataya ay maaari nating makita ang biyaya ng Diyos sa kabila ng maraming masamang nangyayari sa ating buhay.”

Problema sa turismo ng Pilipinas

Ni Rey Ian Corpuz

Isa pa rin malaking hamon para sa sektor ng ating turismo kung papaano nito mapapataas ang bilang ng mga bumibisitang dayuhan. Ang Japan, halimbawa, ay kaliwa’t kanan ang mga programa tulad ng advertising sa lokal na telebisyon at maging sa social media sites gaya ng blogs.

Hindi naman papahuli ang Pilipinas na kung saan kamakailan lang ay naging agaw-atensiyon ang pagpaskil ng mga magagandang tanawin sa labas ng tren ng Yamanote Line sa Tokyo at kung international exposure ang pag-uusapan ay maraming taxi at bus na bumabaybay sa London na kung saan nakapaskil din ang “More Fun in the Philippines” slogan at posters.

Ngunit ayon sa datos ng Department of Tourism noong 2014, nagtala lang ng 463,744 na mga Hapon ang bumisita sa Pilipinas, pangatlo sa pinakamalaki sunod ng South Korea (1,175,472 katao) at Amerika (722,750 katao).           

Kung ating ikukumpara sa mga kapitbahay natin sa ASEAN, medyo kulelat po tayo. Ang mga turistang Hapon sa Thailand ay umabot ng 1,265,307 noong 2014, sa Vietnam ay umabot ng 647,956 at Indonesia na nasa 620,722 katao.

Bakit kaya? Marami namang Pilipino rito sa Japan. Sigurado akong karamihan sa atin ay mga tourist ambassadors kung saan ipinagmamayabang natin ang ating bansa. Tama ba? Pero sa pamamalagi ko rito ng halos pitong taon, may nakikita akong problema na hanggang ngayon ay hindi pa rin naaayos.

1. Walang direktang eroplano papunta sa destinasyon. Sa totoo lang, lahat ng mga Hapon na kilala ko ayaw nang magpalipat-lipat ng eroplano. Gusto nila ay kung ano iyong pupuntahan nila na lugar ay doon lang. Sa ngayon ang NAIA lang sa Manila at Mactan sa Cebu ang may direktang flights mula sa Japan. Kung ibibida natin ang Boracay na worldclass resort, kailangan nilang mag-domestic flight mula sa NAIA o sa Cebu. Sa Japan, “time is platinum.” Hindi basta-basta nakakapagbakasyon ang mga tao at kung pwede man, gusto nila hindi “mendokusai” at mabilis.

2. Poor transportation infrastructure. Isa ito sa mga reklamo ng aking kaibigan. Sabi niya, mas kaya pa raw niya na pumunta ng Paris nang mag-isa. Papaano naman ay galing airport hanggang sa hotel ay kaya niyang mag-tren. Kagaya na lang dito sa Japan, kahit saang major international airport ka dumaong, kaya mong pumunta kahit saan sa pamamagitan ng tren o bus o hindi kaya ay fast craft gaya ng sa Kansai. Sa Pilipinas, kailangan mong pumakyaw ng taxi, swerte ka lang kung hindi ka lolokohin sa presyo. Walang bus sa atin sa Pilipinas na pwedeng sakyan ng mga turista galing airport at lalong walang tren.

3. Manlolokong taxi drivers. Lalung-lalo na sa Metro Manila. Kahit ordinaryong Pilipino ay walang sinasanto ang mga taxi drivers. May mga mabubuti naman din na mga driver pero karamihan namimili ng pasahero, hindi ginagamit ang metro, pakyaw system, humihingi pa ng dagdag at marami pang iba.

4. Kulang sa value-added services ang mga bakasyunan. Halimbawa, dito sa Japan, kung gusto nilang magbakasyon tulad ng onsen, ay may ibang activities na pwedeng gawin ang mga Hapon sa isang resort tulad ng pagpapamasahe o sightseeing sa lugar na malapit sa hotel. Sa Pilipinas, ‘pag dagat, dagat lang. Iyong iba siguro ay may mga restaurants pero karamihan kulang ang serbisyo. Maliban sa main activity, dapat ang mga resorts sa atin ay may mga sub-activities din na pwedeng i-offer sa mga bisita.

5. Kultura ng panloloko sa mga dayuhan. ‘Di porket dayuhan ang customer ay bigla mong tataasan ang presyo ng iyong serbisyo o paninda. Ito ay malaking pagkakamali ng mga Pilipino. Dapat maging tapat tayo sa pagnenegosyo. Hindi porket may pera sila ay ibig sabihin mayaman sila. At hindi porket hindi nila alam ang ating lenggwahe ay pwede na natin silang lokohin.

6. Kulang sa cultural at heritage sites. Mabibilang lang sa mga daliri ang ating UNESCO World Heritage sites tulad ng sa Bohol at Vigan. At karamihan pa nito ay puro simbahan lang. Kung pupunta ka sa siyudad, puro lang malls ang mapupuntahan mo. Kulang na kulang tayo sa park at mga pasilidad na nagpapakita ng ating kultura tulad ng mga museo. Ang mga Hapon ay hindi pupunta sa Pilipinas kung ipapagmayabang mo lang ang SM Mall of Asia at Ayala Mall. Ang kakulangan ng mga ganitong kaakit-akit at magandang tanawin na pwedeng bisitahin ang isa rin sa mga dahilan kung bakit kaunti lang ang mga dayuhan lalo na ang mga Hapon na bumisita sa ating bansa.

Kultura at turismo ng Northern Luzon ipinakilala sa Tokyo

Ni Florenda Corpuz

   Ipinakilala ni Edgar Banasan sa mga lumahok ang ilan
sa mga tradisyonal na bamboo instruments ng Kalinga.
(Kuha mula sa ASEAN-Japan Centre)

Ipinakilala sa mga Hapon ang tradisyonal na kultura, turismo at mga instrumentong musikal ng Northern Luzon sa isang seminar na ginanap sa ASEAN-Japan Centre sa Onarimon kamakailan.

Pinangunahan nina Ayaka Yamashita at Edgar Banasan, co-founders ng jewelry brand na EDAYA na ang inspirasyon ng disenyo ay nakuha mula sa mountain tribes ng Northern Luzon, ang pagtitipon bilang mga lecturers ng seminar na dinaluhan ng aabot sa 45 partisipanteng Hapon mula sa iba’t ibang lugar sa Tokyo.

Si Yamashita ay isinilang sa Fukuoka noong 1985. Nang magtapos sa kolehiyo sa University of Tokyo, nagtungo siya sa Northern Luzon upang magsagawa ng pananaliksik tungkol sa “Minority and Arts.” Dito ay nakilala niya si Banasan at matapos makuha ang kanyang master’s degree ay sinimulan nila ang EDAYA noong Hulyo 2012.

Ang tubong-Kalinga naman na si Banasan ay kilalang master of traditional bamboo musical instruments maker and player. Tumugtog na siya kasama ang Ramon Ubusan Folkloric Group at si Grace Nono.

Nagsimula ang seminar sa lecture ni Yamashita kung saan niya ipinakilala ang ethnic at cultural background ng Northern Luzon, partikular ang mga lugar kung saan namumuhay ang mga tao ng Kalinga. Tinukoy din niya ang mga pamosong tourist spots sa Northern Luzon kabilang ang Banaue Rice Terraces.

Ipinakita naman ni Banasan ang ilan sa mga traditional bamboo instruments ng mga tao ng Kalinga tulad ng balingbin (Bamboo buzzer), tongatong (bamboo tube) at olimong (nose flute).

Namangha ang mga dumalo sa galing at ganda ng tunog ni Banasan at tumaas ang kanilang interes sa Pilipinas partikular sa kultura ng mga tribo.

Bukod sa seminar, nagkaroon din ng jewelry, photo panel at traditional costume exhibit.

Kishida, ipinagtibay ang suporta sa Bangsamoro peace process

Ni Florenda Corpuz

Tinanggap ni FM Kishida sina MILF Chairman Al Haj Murad Ibrahim, 

NCMF Secretary Yasmin Bursan-Lao at Ambassador Manuel Lopez 

sa sidelines ng Japan-organized “High-Level Seminar on 

Peacebuilding, National Reconciliation, and Democratization in Asia” 

sa United Nations University sa Tokyo. (Kuha mula sa

Embassy of the Republic of the Philippines)

Ipinagtibay ni Japanese Foreign Minister Fumio Kishida ang suporta ng pamahalaang Hapon sa kapayapaan at pag-unlad sa Mindanao lalo na sa Bangsamoro.

Sa pulong kasama sina Moro Islamic Liberation Front (MILF) Chairman Al Haj Murad Ibrahim, National Commission on Muslim Filipinos (NCMF) Secretary Yasmin Bursan-Lao at Philippine Ambassador to Japan Manuel M. Lopez sa sideline ng High-Level Seminar on Peacebuilding, National Reconciliation, and Democratization in Asia na ginanap sa United Nations University kamakailan, pinuri ni Kishida ang matatag na progreso sa peace process at inulit ang pangakong pagtulong ng Japan sa pamamagitan ng J-BIRD Phase II.

Hinikayat ni Kishida ang mga opisyal ng GPH at MILF peace panel na ipagpatuloy ang pamumuno tungo sa pagtatatag ng Bangsamoro at pagpapanatili sa bunga ng pagbabago sa peace process.

Pinasalamatan naman ni Murad ang pamahalaang Hapon sa papel na ginampanan nito sa peace process na inilarawan niya bilang “turning point” sa negosasyon. Matatandaang nakipagkita si Pangulong Aquino sa pinuno ng MILF sa Narita noong Agosto 4, 2011.

Nagpahayag din ng pasasalamat si Busran-Lao sa pamahalaang Hapon at ibinalita ang unang bahagi ng decommissioning process para sa MILF weapons and combatants na sinaksihan ni Pangulong Aquino.

Pinasalamatan din ni Lopez ang Japan sa kanilang pagtitiyak sa suporta sa Mindanao.

Samantala, sa kanyang speech sa seminar sinabi ni Murad na, “With the manifestation of strong commitment of the President and his allies in the Philippine Government and the support of the international community as well as the peace-loving people both in the country and the world, we are still looking forward to the future of the process as the Philippine, MILF and the international community have invested much efforts and resources in the process.”

Tinalakay naman ni Busran-Lao ang papel ng kababaihan sa tagumpay ng peace process sa kanyang presentasyon sa panel discussion sa “Peacebuilding and Women and Children.”

CNN Hero Efren Peñaflorida, gagamit ng Japanese manga sa pagtuturo sa mga batang lansangan sa Pilipinas

Ni Florenda Corpuz

2009 CNN Hero of the Year Efren Penaflorida

Dumating sa Tokyo, Japan ang pushcart educator at 2009 CNN Hero of the Year na si Efren Peñaflorida para sa isang linggong pagbisita na may layong magpakalat ng impormasyon at makakuha ng suporta para sa kanyang bagong proyekto.

Katuwang ang kanyang grupong Dynamic Teen Company (DTC), Department of Education (DepEd) at New Life Ministries (NLM), isang Japan-based organization, ipinakilala nila ang proyekto na tinawag na “Hope For Living Philippines: Children in Crisis” kung saan gagamitin ang Japanese “manga” booklet sa pagtuturo ng values education sa mga batang lansangan sa pamamagitan ng “Kariton Klasrum.”

“For this project, DepEd is preparing to roll out 100 pushcart classrooms. DTC for its part is mobilizing its roster of community volunteers to reach out to these children in 44 activity centers across the National Capital Region. NLM will be providing the manga booklet that DTC will use in teaching values education courses,” saad sa pahayag ng NLM.

Sa isang press conference na ginanap sa Embahada ng Pilipinas noong Hulyo 6, sinabi ni Efren na isa sa core subjects na kanilang itinuturo sa mga batang lansangan ay ang values education at isa sa epektibong paraan ng pagtuturo nito sa kanila ay sa pamamagitan ng paggamit ng Japanese manga.

“Japanese animation is very popular in the Philippines. Children and adults love it. The manga book gave us an opportunity to present values to children in a more effective way because they like the pictures. Although they don't understand what is written because it’s in English, they can easily connect with the stories because of the illustrations. NLM will provide this material to us,” ani Peñaflorida.

“One of the reasons why I’m here in Japan is to ask for support from Japanese people to help us print more materials because we are targeting 8,000 children in Metro Manila. Hopefully, we can get as much support as we can,” dagdag pa nito.

Sinabi rin ni Peñaflorida na magpapadala ang Japanese ministry ng Manga comics para sa “values education” at para na rin sa silid-aklatan ng Kariton Klasrum.

Sisimulan ang paggamit ng mga manga booklet na may titulong “The Messiah” na tumatalakay sa kwento ni Hesu Kristo sa mga kariton klasrum sa Agosto hanggang Disyembre. Target ng DepEd na ipagpatuloy pa ito sa Visayas at Mindanao sa susunod na taon. Ito ay nakasulat sa wikang Ingles at balak isalin sa wikang Filipino.

Ang “Hope For Living Philippines” (HFLP) ay nagsimula noong 2014 nang magtungo ang NLM sa Tacloban para magbigay-tulong sa mga child survivors ng bagyong Yolanda. Sa kanilang pagbisita ay napag-alaman ng organisasyon na tumutulong din ang DTC sa mga ito kaya’t napagkasunduan nila na magkapit-bisig para mas matulungan ang mga kabataan katuwang din ang DepEd.

10 coast guard vessels ipapautang ng Japan sa Pilipinas

Ni Florenda Corpuz

Pinirmahan ng JMU ang kasunduan hinggil sa pagbibigay ng 10
coast gurad vessels sa Pinas na sinaksihan mismo ni Pangulong Aquino sa
kanyang state visit sa Japan kamakailan.
 (Kuha mula sa Japan Marine United Corp at Marubeni Corp)

Tokyo, Japan – Sigurado na ang pagbibigay ng 10 coast guard vessels ng Japan sa Pilipinas sa susunod na taon sa pamamagitan ng loan na nagkakahalaga ng ¥19 bilyon.

Sinaksihan ni Pangulong Benigno S. Aquino III sa kanyang nakaraang state visit sa bansa ang paglalagda sa kasunduan sa pagitan ng Department of Transportation and Communications (DOTC) at Japan Marine United Corporation (JMU) sa tulong ng Marubeni Corporation para sa konstruksyon ng 10 multi-role response vessels (MRRVs) para sa Philippine Coast Guard (PCG).

Bukod sa 10 MRRVs ay maglalaan din ang JMU ng mga espesyal na spare parts.

Tutustusan ang “Marine Safety Capability Improvement Project” ng Official Development Assistance (ODA) ng Japan sa pamamagitan ng Special Terms for Economic Partnership (STEP).

Layon ng proyekto na mapabuti ang kakayahan ng PCG para sa mas mabilis at angkop na pagtugon sa mga maritime incidents tulad ng search and rescue efforts at maritime law enforcement.

Ayon sa JMU, ang mga MRRVs ay gagawin sa kanilang shipyard sa Yokohama. Bawat vessel ay may habang 44 na metro, lapad na 7.5 metro at lalim na apat na metro. Ang standard cruising speed nito ay 15 knots at Nippon Kaiji Kyokai na klase (Class NK) na may kapasidad na limang officers at 20 crewmen.

“JMU will utilize its rich construction experience that typified the vessels for the Japan Coast Guard, and will actively engage worldwide ODA projects by the Japanese government to contribute to international cooperation,” saad ng Japan Marine United Corporation sa isang pahayag.

Sinabi naman ng Marubeni na umaasa ito na sa pamamagitan ng proyekto ay makakatulong sila sa bilateral relationship sa pagitan ng Pilipinas at Japan.

“Marubeni will utilize its business performance built up over more than 100 years in the Philippines by the social/transportation infrastructure projects to the commodity trading and will contribute to the development of the bilateral relationship.”

Nakatakdang i-deliver ang mga MRRVs mula Agosto 2016.