Pasko na Naman Muli

Ni Rey Ian Corpuz

Sinasabi natin na tayo na yata ang bansa na may pinakamahabang pagdiriwang ng Pasko. Ika nga nila ang simula ng “ber” months o simula Setyembre hanggang sa kapistahan ng Three Kings sa unang Lingo ng Enero ay Pasko. Noong bata pa ako, naaalala ko iyong nanay ko na mahilig makinig ng radyo tuwing paggising ng Christmas songs tuwing ala-singko ng umaga simula sa unang araw ng Setyembre. Sa tuwing sasapit ang buwan ng Disyembre ay naaalala ko na lumalamig na at humahaba ang gabi kaysa sa araw.

Sa panahong ito ay ang mga mag-aaral sa atin ay nagbubunutan na o nagpapalitan na ng mga pangalan kung sino ang bibigyan ng regalo. Ang iba naman ay abala na sa kakaisip o kakalista ng mga dapat bilhin na regalo para sa mga kaibigan, kamag-anak o kahit sinong gustong bigyan ng regalo.

Ibang-iba ang pagdiriwang ng Pasko sa Pilipinas. Lahat ng mga ginagawa ukol sa Pasko ay naka-base sa Kristiyanismo.

Sa ika-pitong taon ko sa Japan, ako ay marahil na nasanay na sa pagdiriwang ng Pasko rito. Kalimitan kapag malapit na magtapos ang klase sa ikalawang semestre ay doon ko lang naaalala na malapit na ang Pasko. Naalala ko lang kasi ang mga kasamahan ko sa trabaho na nagyayaya ng “bounenkai” o “year-end-party” at nagsasabi na bumili raw kami ng Christmas Gift para sa palitan ng regalo.

Sa Japan, ang mga opisina o negosyo na nagdiriwang ng “bounenkai” ay hindi ganoon kasaya at binibigyan ng halaga ang pagbibigay ng regalo. Basta may maibigay lang okay na. Kailan man ay hindi ko naramdaman sa aking mga kasamahan sa trabaho na ang pagbibigay ng regalo ay isang bahagi ng pagdiriwang ng Pasko. Sa bagay ay hindi natin sila masisisi dahil hindi naman sila Kristiyano. Iba ang kultura nila at iba ang kinagisnan na diwa ng Pasko.

Pagkatapos ng Halloween ay tadtad na ng mga pamaskong palamuti ang mga tindahan. Ang mga Christmas cakes at fried o roasted chicken na naging “standard” na pagkain sa hapag ng mga Hapon tuwing Christmas eve ay ibinibenta na bilang “reservation.” Kalimitan nagkakaubusan ng Christmas cakes at fried o roasted chicken tuwing pagsapit ng bisperas ng Pasko.

Ang mga himig ng Pasko ay namamayagpag din sa mga malls, grocery at radyo tuwing Pasko. Isa sa pinakagustong kanta ng mga Hapon na sikat na sikat lalong-lalo na sa mga magkasintahan ay ang “Christmas Eve” ni Yamashita Tatsuro at ang Ingles na kanta ng Wham na “Last Christmas.”

Sa mga paaralan, walang nangyayaring Christmas party. May mga silid-aralan na nagsasabit ng mga palamuting pampasko pero ito ay depende sa guro o punong-guro ng paaralan. Sa loob ng anim na taon kong pagtuturo sa mga bata sa pampublikong paaralan, wala pa akong bata na narinig na nagsabi na gusto niyang magbigay ng regalo dahil Pasko. Ang iniisip ng karamihan ng bata rito ay gusto nilang sila ang makatanggap ng regalo sa Pasko lalo na mula sa kanilang mga magulang. Oo nga naman, eh mga bata eh. Pero iyong totoong diwa ng pagbibigayan ay marahil mahirap ipaunawa sa kanila.

Naalala ko noong bago pa ako sa Japan. Natapat ang bisperas ng Pasko ng Lingo. At sa araw mismo ng Pasko ay may trabaho. Talagang naiyak ako sa lungkot. Mahirap talagang mag-adjust sa isang bansa na hindi opisyal na ipinagdiriwang ang Pasko.

Para sa mga single na mga babae rito sa Japan, ang imahe nila ng bisperas ng Pasko ay ang may maka-date sa gabing ito at ipagdiriwang ang romantikong gabi. Sa mga nakaraang Pasko, naging mainit na topic ito sa mga survey at news na maraming mga babae ang nag-aasam ng mga ka-date tuwing Pasko. Maraming “hopeless romantic” na mga babaeng Hapon dito, ayon sa mga ulat sa telebisyon at dyaryo. Ang Pasko para sa kanila ay may maka-date at may magbigay sa kanila ng regalo.

Pero karamihan ng mga bata rito sa Japan ay naniniwala kay Santa Claus. Naniniwala rin sila na bibigyan sila ng laruan o pera kung sila ay magpapakabait.

Ang Pasko sa Japan, kagaya ng Halloween, ay napaka-“commercialized.” Kumbaga isa itong paraan upang mas lalong sumigla ang kanilang ekonomiya. Kung maraming tao ang gagastos ng pera para sa mga regalo at serbisyo na may kaugnayan sa Pasko, mas sisigla ang kanilang ekonomiya.

Kahit saan man ang mga Pilipino, mapa-Japan man o Middle East, Amerika o Europa, may iba’t iba tayong paraan upang mairaos at maipagdiwang ang tunay na diwa ng Pasko.

Maagang Maligayang Pasko sa inyong lahat!