Pilipinas nakibahagi sa ASEAN Festival sa Yokohama

Ni Florenda Corpuz

Kuha ni Jennifer Yamamoto / DOT Tokyo

Nakibahagi ang Pilipinas sa pagdiriwang ng ASEAN Festival 2013 na ginanap sa Yamashita Park sa lungsod ng Yokohama kamakailan.

Dinagsa ng mga tao mula sa iba’t ibang panig ng Japan ang dalawang araw na pagdiriwang at hindi naging hadlang ang malakas na pag-ulan sa masayang pagtitipon.

Dinaluhan ng kilalang celebrity chef at Junior Master Chef Pinoy Edition judge Rolando “Lau” Laudico ang pagdiriwang kung saan siya ay nagluto ng ilang paboritong pagkaing Pilipino tulad ng adobo sa Philippine booth.

“800 servings of adobo, sold out sa ASEAN Festival. Congratulations, Chef Laudico and the Philippine team,” masayang sabi ni Jennifer Yamamoto ng Department of Tourism- Tokyo.

Inabangan ng mga dumalo ang mga cultural presentations ng mga kinatawan ng mga bansang kalahok sa pagdiriwang. Bukod sa mga pagtatanghal, dinumog din ng mga tao ang booth ng bawat bansa kung saan mabibili ang mga local food at souvenirs. 

Samantala, nagpahayag naman ng kagalakan si Ambassador Manuel M. Lopez sa matagumpay na pagdiriwang, “I would like to extend my deep appreciation to the ASEAN-Japan Centre Steering Committee and Executive Committee for being instrumental in this memorable event.”

“On this occasion, I wish that the strong ties and intimate understanding are born among the people of Japan and ASEAN. This event is sure to be an important activity to commemorate the 40th anniversary of ASEAN friendship and cooperation.”

Bukod sa Pilipinas, nakibahagi rin sa festival ang iba pang ASEAN member countries tulad ng Cambodia, Brunei, Indonesia, Laos, Malaysia, Singapore, Thailand, Myanmar at Vietnam. 

Embahada inulan ng tulong para sa biktima ng bagyong ‘Yolanda’

Nagdagsaan ang tulong sa Embahada ng Pilipinas mula sa iba’t ibang tao, kababayan, at mga kumpanya sa Japan para sa mga nasalanta ng bagyong "Yolanda" sa Visayas region kamakailan. Isa sa nakakuha ng atensiyon ay ang anim na taong gulang na Japanese na si Shoichi Kondoh na pumunta sa Embahada kasama ang kanyang ina para ibigay ang naipon niya sa kanyang alkansiya na nagkakahalaga ng Y5,000.

Nagbigay din ang isang Japanese na kinilalang si Kenji Hirakawa ng Y200,000 sa ngalan ng kanyang ama na namatay sa Pilipinas at hindi na niya nakilala pa.

“My father lies sleeping in a mountain somewhere in Luzon,” pahayag ni Hirakawa sa kanyang liham na nakalakip sa ibinigay niyang donasyon.

Ani Hirakawa, sanggol pa lamang siya ng umalis ang kanyang ama para pumunta sa Pilipinas bilang miyembro ng Japanese Imperial Army noong World War II at hindi na nakabalik sa Japan simula noon.

“I am enclosing here Y200,000 for all the troubles my father may have caused to the Filipino people,” dagdag pa nito.

Personal din na iniabot ni AEON Co. Ltd at AEON 1% Club Board Chairman Naoki Hayashi kay Philippine Ambassador Manuel Lopez ang donasyon ng kumpanya na nagkakahalaga ng Y10 milyon para sa mga nasalanta ng bagyo. Ipinarating din nito ang kanilang pakikisimpatiya sa nangyaring trahedya.

Agad rin nagpaabot ng donasyon ang Keidanren sa pamamagitan ng mga kinatawan nito na si Nobuko Sanui at Yumi Shimmyo na nagkakahalaga ng Y1 milyon. Ipinahayag din ni Sanui ang pakikiramay ni Keidanren chairman at director general na si Yoshio Nakamura sa mga naging biktima at naapektuhan ng bagyong ito.

“[My] sincere condolences and heartfelt sympathy to all the victims, their families, and friends who have been affected by the calamity. I [earnestly believe] that [the] people of the Philippines would be able to overcome the disaster and rebuild their homeland,” pahayag ni Nakamura sa kanyang ipinadalang sulat.

Tumulong din ang New Komei Party (Komeito) ng Y1 milyong donasyon na ibinigay ng pangulo nito na si Natsuo Yamaguchi kasama si Councillor Kozo Akino, M.D. Nagpaabot din sila ng liham ng simpatya para kay Pangulong Benigno Aquino III at sa sambayanan.

Ilan pa sa mga nagbigay ay sina Koji Suwa ng CocoJapan, Masuori Takahashi ng Cooperative Assoc. Amity, Kazunori Sakamoto ng Biz Asset, Terumitsu Hoshi ng FRP JHK Corporation, Chiba Prefecture partikular ang Hata Elementary School, Shigeo Kanaya, Kumiko Umeda, Yasushi Takahashi at marami pang iba.

Ipinaabot naman ni Ambassador Lopez ang kanyang pasasalamat sa mga tumulong sa ngalan ng gobyerno ng Pilipinas. Aniya, agad na ipapadala ang mga nalikom na donasyon sa gobyerno ng Pilipinas sa lalong madaling panahon upang makatulong sa pagtugon sa mga pangangailangan ng mga biktima sa Tacloban, Samar, Leyte at Cebu.

Shane Filan: From Westlife to going solo

Len Armea

Sa paghihiwalay ng bandang Westlife nitong 2012 matapos ang 14-taong karera bilang isang banda, malinaw sa lead vocalist nito na si Shane Filan kung ano ang susunod niyang hakbang: ipagpatuloy ang pagkanta at paglikha ng musika ng mag-isa. Hindi man madali na magsimulang muli ngunit naniniwala ang 32-anyos na Irish singer na ito ang kanyang nais gawin sa mahabang panahon.

Bilang patunay, bumisita sa Pilipinas si Shane para i-promote ang kanyang EP na pinamagatang “Everything to Me” sa ilalim ng MCA Music. Mismong si Shane ang nagsulat ng kantang Everything to Me kasama pa ang tatlong kanta, “Everytime”, “Once,” at “Today’s Not Yesterday.”

“The song is a true story. It’s about what’s important in my life – my wife, my children and my life in general. When I write songs it has to be something that I can relate to, something that is true,” ani Shane sa kanyang naging inspirasyon sa pagsulat ng kantang Everything to Me na edgy pop ang tema.

Inamin pa nito na malaking hamon ang pagtataguyod ng solo career lalo na’t galing siya sa isang banda na napakalaki ng narating at nagawang kontribusyon sa mahigit na isang dekada na itinakbo ng kanilang karera.

Matatandaang nakapagbenta ang Westlife ng halos 50 million records kabilang na ang pagkakaroon ng 14 hit singles sa United Kingdom na ikatlong pinakamalaki sa kasaysayan ng UK. Ang Westlife na binubuo ni Shane, Kian Egan, Mark Feehily, Nicky Byrne at Brian McFadden, ang nasa likod ng mga sikat na kanta tulad ng “If I Let You Go,” “I Lay My Love On You,” “Swear it Again,” at “Flying Without Wings.”

"Going solo is definitely a new experience for me and it’s something that’s going to take getting used to but it’s still singing, so it’s not something that’s completely different than before but yes, you’re on your own. It’s likely a lot more exposed and focused, so in everything you do you have to be 100%; you can’t sit back. I think for me, so far, it has been amazing,” dagdag pa ni Shane na nakatakdang maglabas ng kanyang full-length album bago matapos ang taon.

Sinabi rin ng gwapong singer na kung mayroon man siyang natutuhan sa kanyang pagiging Westlife band member ito ay ang pagiging masipag at matiyaga. Kaya sa pagsisimula ng kanyang solo career, wala siyang masyadong iisipin kundi ang patuloy na maibigay sa kanyang fans ang musikang kanilang nais marinig mula sa kanya.

“I just got to take it one song at a time and try to build 

people to like my music here in the Philippines and in other countries and just work hard and hopefully things will get very good. I just got to take it one step at a time,” positibong sagot ni Shane.

Ang pagbisita ni Shane sa Pilipinas bilang bahagi ng kanyang Asian tour ang kanyang pang-limang beses sa bansa. Apat na beses na siyang nakabalik sa Pilipinas kasama ang iba pang miyembro ng Westlife at ang pang-lima ay ang kanyang unang pagbalik sa bansa bilang solo singer.

Ang Bagong Harana: A Filipino Musical Journey

Ang paghaharana ang isa sa mga paraan ng panliligaw ng ating mga ninuno upang masungkit ang matamis na “oo” ng kanilang iniirog. Bibisita sila sa mga bahay ng mga dalaga at kakantahan ang mga ito ng mga natatanging musikang Pinoy. Ngunit sa paglipas ng panahon, unti-unti ay nakakalimutan ito at napapalitan ng mga mas makabagong paraan sa panliligaw at musikang mula sa impluwensiya ng ibang mga kultura. 

Sa pamamagitan ng “Ang Bagong Harana” na inihanda ng Philippine Opera Company, muling naranasan ng bawat Pinoy ang isang katangi-tanging pang-musikang paglalakbay sa pagtatanghal nito sa RCBC Plaza, Carlos P. Romulo Auditorium sa Ayala, Makati. Itinatampok ang mga pinakamagagandang mga kanta mula sa iba’t ibang kategorya ng musikang Pinoy. Ang pagtatanghal na ito ay higit pa sa isang seleksyon ng paboritong mga awitin ng pag-ibig kundi isang liham ng pagmamahal sa bawat Pinoy, sa mayamang kasaysayan ng bansa, mga prinsipyo at mga kaugalian na kailangan natin sa ating paglalakbay bilang isang buong nasyon patungo sa isang magandang kinabukasan. 

Napapanahon ang pagtatanghal na ito lalo na sa panahong ito na ang mga kabataan ay halos hindi na kilala ang mga natatanging mga awiting Pinoy dahil sa malaking impluwensiya ng kanluran. Maganda rin itong maipakita sa mga turista bilang paunang hakbang para maranasan nilang tunay ang isang orihinal na musika at kulturang Pinoy. 

Nagbukas ang pagtatanghal sa isang sari-saring klase ng mga paboritong kantang pambata na nagbabalik ng ating kamusmusan na pimagatang “Paghabi ng Buhay”. Ito ay sinundan ng “Katutubo, Kalikasan, Kabuhayan” kung saan maririnig ang mga tradisyonal na Cordillera at Maranao na awitin. Pagkatapos nito ay ang “Tara na sa Piyesta” na nakatuon sa pagrespeto sa kapaligiran na isinagawa sa senaryo na isang piyesta. Sa “Indio, Ilustrado, Rebolusyonaryo” itinanghal naman ang mga awiting kundiman na sinundan ng “Viva Sylvia” bilang pagpupugay kay Sylvia La Torre, “Contempo Filipino’ at “Siglo ng Buhay”. 

Kabilang sa mga kantang itinatanghal ay ang “Pakiusap”, “Anak Dalita”, “Ili-ili”, “Nasaan Ka Irog”, “Madaling Araw”, “Hating Gabi”, “Gaano Ko Ikaw Kamahal”, “Ngayon at Kailanman”, “Penpen di Sarapen”, “Leron, Leron Sinta”, “Paano Kita Pasasalamatan”, “Sana’y Wala ng Wakas”, “Kalesa”, “Kahit Ika’y Panaginip Lang” at marami pang iba. 

Mula sa direksyon ng Palanca winner na si Floy Quintos at magagaling na mga mang-aawit at mananayaw na gaya nila Karla Gutierrez, Twinkle Prietos, Janine Santos, Criselda Go, KL Dizon, Lawrence Jatayna, Nazer Salcedo, Jurgen Unterberg, Michael Odoemene, Al Gatmaitan at kasama ang Ramon Obusan Folkloric Group, isang napakagandang musikang pagtatanghal ang inihatid simula pa nitong nakaraang taon. At ngayon ay muling nagbabalik sa entablado.  Sa gitna ng globalisasyon, mahalagang malaman natin na tayo ay mayroong taglay na matatawag nating orihinal na Pinoy. 

‘Alice in Wonderland’ itinanghal ng Repertory Philippines

Inilunsad ng Repertory Philippines’ Theatre for Young Audiences ang nakakatuwa at paboritong kwento ng “Alice in Wonderland” bilang handog nito sa selebrasyon ng ika-21 taon ng Repertory Philippines sa pagtatanghal ng mga katangi-tanging musicals sa bansa.

Orihinal na nobela ang Alice’s Adventures in Wonderland o Alice in Wonderland ng Alemang nobelista na si Charles Lutwidge Dodgson sa ilalim ng sagisag-panulat ni Lewis Caroll noong 1865. Umiikot ang kwento nito sa isang batang babae na si Alice nang mahulog siya sa isang butas na gawa ng isang kuneho at napunta sa Wonderland, isang kakaibang mundo kung saan pinaninirahan ng mga kakatwang nilikha.

Mula ng ito ay lumabas sa publiko, nanatiling isang malaking impluwensiya ang Alice in Wonderland sa tanyag na kultura at lalo na sa panitikan. Ilang tunay na karakter at lugar ang naging inspirasyon nito. Isa na rito ang prinsipal na bulwagan sa Christ Church na kagaya ng hagdan sa “Rabbit Hole”. Ang Christ Church ay isa sa pinakamalaking constituent colleges ng University of Oxford sa England.

Naiiba ang pagtatanghal na ito sapagkat puno ito ng magagandang musika sa halip na dialogo. Sa pamamagitan nito, nagkaroon ng malikhaing paraan ng pagsasakwento sa pambihirang pakikipagsapalaran ni Alice sa Wonderland. Ayon sa direktor nitong si Joy Virata, maihahalintulad ang pagtatanghal sa isang opera dahil sa pambihirang paggamit nito ng mga magagandang musika at kantahan. At hindi lang mga bata ang matutuwa, maging ang buong pamilya.

Hango ang pagtatanghal sa panibagong pagsasakwento ng Alice in Wonderland sa libro na isinulat ni Jim Eiler, mula sa musika ni Jeanne Bargy at Jim Eiler at liriko ni Jim Eiler. At dahil dito, mas lalo pang naging kaabang-abang at nakakabighani ang muling pagpapakita ng mga paboritong karakter na sina King & Queen of Hearts, Tweedledee and Tweedledum, the Gryphon, Mock Turtle, Dormouse, Mad Hatter and March Hare, the Dutchess, Cheshire Cat at ang White Rabbit.

Pinangungunahan nina Dani Gana at Chaye Mogg (Alice), Nacho Tambunting, Jim Ferrer at Reb Atadero (Rabbit), Liesl Batucan (Duchess), Bituin Escalante at Natalie Everett  (Queen of Hearts), Oliver Usison at Kendrick Ibasco (Walrus / King of Hearts), Nic Campos at Joel Trinidad (French Mouse / Carpenter / Mad Hatter), Onyl Torres at James Stacey (Caterpillar / March Hare), Antonio Lane at Jay Pangilinan (Mock Turtle), Dingdong Rosales (Lory / Baby / Tweedledum), Josh Ramirez at Chino Veguillas (Dodo / Tweedledee / Doormouse), Shalee Vicencio at marami pang iba.

Patuloy ang pagtatanghal ng nakakatuwang paglalakbay ni Alice sa Wonderland sa Onstage, 2F, Greenbelt 1, Paseo de Roxas cor. Legaspi St., Makati City hanggang Disyembre 15.

Pagkakaiba ng mga paaralan sa Japan at Pilipinas

Ni Rey Ian Corpuz

Magkaiba ang antas ng pamumuhay sa Japan at Pilipinas kung kaya’t napakarami rin pagkakaiba ang sistema ng edukasyon. Isantabi muna natin ang isyu ng “pera” at himay-himayin natin ang ilan sa mga pagkakaiba ng mga paaralan sa Japan at Pilipinas sa elementary at junior high school.

1. Compulsory schooling.

Sa Japan, lahat ng bata simula anim na taon hanggang 14-anyos ay dapat pumapasok na sa paaralan. Ang enrollment ay ginagawa mismo sa siyudad kung saan nakatira ang pamilya. Walang dahilan na hindi mag-aral ang mga bata dahil na rin naayon ito sa kanilang batas. 

2. Walang class repeater.

Sa Pilipinas, kapag bumagsak ka sa isang subject sa final grading ay hindi ka maaaring umusad sa susunod na baitang. Istrikto sa atin at maraming mga bata na umuulit ng taon lalo na kapag ito ay bumagsak sa isang subject o higit pa. Sa Japan naman ay walang ganitong sistema. Pinagbabasehan ng gobyerno ang edad ng mag-aaral at kung anong baitang siya dapat mag-aral. Sa edad mula anim hanggang pito ay dapat Grade 1 na ang bata. Kahit bumagsak ang bata sa mga subjects nito ay makakausad pa rin ito sa susunod na baitang.

Sa katunayan may mga batang Pilipino na hanggang elementarya lang sa Pilipinas at pagdating sa Japan ay pinahihintulutan nang pumasok ng junior high school dahil ayon sa Kagawaran ng Edukasyon dito, pinagbabasehan nila ang edad at hindi isyu kung may sertipikasyon ba o diploma ito na nakuha sa bansang kanilang pinanggalingan.

3. Accelerations at class sections.

Sa Pilipinas, hinahati ang mga estudyante sa bawat sections batay sa kanilang general average. Ang mga matatalino at may mga matataas na marka ay nasa “honor section” o “cream of the crop section” at ang mga mababa ang grado ay nasa lower sections. Kapag sobrang talino naman ay maaaring ma-accelerate sa susunod na baitang ang isang estudyante.

Walang ganitong sistema sa Japan dahil lahat ay pantay-pantay. Lahat ng magagaling sa klase at mahihina ay hinahalo sa isang grupo. Pantay-pantay ang pagkakabahagi kung kaya’t hindi ka mangangamba kung mahina ka at hinding-hindi ka mabibilang sa last section. Gifted child ka man o hindi ay hindi nagbibigay ng acceleration ang Japan.

4. Ranking ng mga grado.

Sa Pilipinas, naging kultura na natin ang kumpetisyon sa bawat isa. Kaya tuwing matapos ang pagsusulit ay nangangamba kung ikaw ba ay nasa unahan o hulihan ng listahan at mayroong “Recognition Day” para bigyan ng medalya o certificates ang nasa honor roll. Sa Japan, walang ganitong sistema. Ang achievement ng isang bata ay para lamang sa bata mismo at hindi na kailangan na bigyan ng special mention.

5. Pagdadala ng pagkain.

Lahat ng mga paaralang elementarya at middle school sa Japan ay may subsidized school lunch. Sagot mismo ng gobyerno ang pagkain ng mga estudyante na sabay-sabay na niluluto at saka ipapamahagi. Wala rin snack time o recess kung tawagin sa Pilipinas.

Sa Pilipinas naman, walang subsidized school lunch. Kanya-kanyang dala ng pagkain o bili sa school canteens. Ang iba naman ay umuuwi tuwing pananghalian para kumain sa bahay. Ang iba ay pera ang dala dahil kakain na lang sa labas o bibili ng ulam. 

6. Paglilinis sa paaralan.

Sa Pilipinas ay may naka-assign na mga maglilinis o “cleaners of the day” pagkatapos ng klase. Malimit na naglilinis ang mga guro at ang mga nasa exclusive schools ay nagbabayad ng tagalinis. Dito sa Japan, lahat ay naglilinis sa loob ng 10 minuto habang may background music – walang boss, principal o guro. Ang paglilinis ay ginawa minsan sa umaga, sa tanghali o kaya naman ay bago mag-uwian, depende sa mga paaralan.

Paano mag-iimpok habang nasa ibang bansa?

Ni Elvie Okabe, DBA/MAE

Panahon na naman ng taglamig dahil sa hudyat ng taglagas o autumn kaya naman mahihirapan na naman tayong hanapin ang mga itinabi nating mga winter clothes sa sulok ng aparador.  Minsan ay hindi natin agad namamalayan ang pagpapalit ng panahon kaya’t nagagahol tayo sa paghahanap nito. 

Kadalasan ay pupunta na lang tayo sa pinakamalapit na department store para bumili ng bago na ating  susuotin.  Kaya naman napakagastos kapag nasa ibang bansa tayo na may iba’t ibang panahon sa isang taon ‘di gaya sa ‘Pinas na sa buong taon ay tag-init at taglamig lamang ang panahon.

May nangmungkahi  sa akin isang araw, “Mam Elvie, bilang isang ekonomista, pwede mo bang isulat ang mga dapat gawin upang makapag-impok --  maliit man o malaki ang kita ng isang tao?  

Kahit na tinitipid-tipid natin ang pera natin kung hindi tayo marunong mag-budget at magtimpi sa ating mga gustong bilhin ay hindi rin tayo makakaipon.  Kailangan may formula po ang ating buwanan o ang ating budget kada araw. 

Narinig ninyo na po ba ang 70-20-10 o 10-20-70 percentage formula?  Ang ibig sabihin nito ay sa isang buwan nating suweldo o allowance ay kailangang gastusin lang natin sa pangangailangan ang 70% na kabuuan nito, ang 20% ay i-deposit natin sa bangko upang maipon at panggastos sa hinaharap o pang-puhunan sa negosyo, at ang 10% ay pasasalamat o pagtanaw sa Diyos ng utang na loob sa mga biyayang natanggap sa pamamagitan ng pagtulong sa kapwa Kung walang formula ay walang hangganan din ang ating paggastos dahil hangga’t may hawak na pera ay gagastusin lang natin o ipapadala pa ang natitira sa ating pamilya sa ‘Pinas.  

Narito ang kunkretong halimbawa, kunin na lang natin ang average na kita dito sa Japan ng mga manggagawa sa factory (dahil bukod sa full time job ang iba, may iba naman na part-time lang) na ¥100,000 labas na ang mga binawas sa suweldo natin:  Total monthly salary:  ¥100,000 x .70 = ¥70,000 ang panggastos kada buwan. Halimbawa:  ¥ 20,000 ang padala sa pamilya sa ‘Pinas kada buwan at ¥ 50,000 ang panggastos sa pagkain, tubig, kuryente, damit, iba pang gamit at gamot kung kailangan.  

Ang 20% ng ¥100,000 ay ¥20,000 na dapat ipunin o i-deposit sa sariling bank account kada buwan, at magplano ng matubong negosyo na kayang umpisahan pagdating ng panahon o kaya naman ay pambayad ng utang sa investment sa negosyo o sa real estate.  At ang natitirang 10% ng ¥100,000 o ¥10,000 ay tinatawag na “ikapu” o bigay sa kawanggawa sa simbahan, sa mga mahihirap o nasalanta ng kalamidad, na naaayon sa kalooban ng Diyos dahil ito ang mga nasusulat sa mga sumusunod na talata sa Bibliya na mula sa Malakias 3:6-12  -- Ang Pagbibigay ng Ikasampung Bahagi.

 “Ako si Yahweh. Hindi pa kayo lubusang nalilipol sapagkat hindi ako nagbabago sa aking pangako.  Subalit tulad ng inyong mga ninuno, tumalikod kayo at sinuway ninyo ang aking mga kautusan. Manumbalik kayo sa akin at manunumbalik din ako sa inyo,” sabi ni Yahweh na makapangyarihan sa lahat. Itinatanong ninyo, 'Paano kami manunumbalik sa inyo?'

             

“Ang tanong ko nama'y, matuwid bang pagnakawan ng tao ang Diyos? Hindi! Ngunit pinagnanakawan ninyo ako. Sa paanong paraan? Sa mga ikasampung bahagi at mga handog.  Isinumpa ko kayong lahat sapagkat ako'y pinagnanakawan ng buong bansa.  Dalhin ninyo nang buong-buo ang inyong mga ikasampung bahagi sa tahanan ng Diyos upang matugunan ang pangangailangan sa aking tahanan. Subukin ninyo ako sa bagay na ito, kung hindi ko buksan ang mga bintana ng langit at ibuhos sa inyo ang masaganang pagpapala.  Hindi ko rin hahayaang salantain ng mga balang ang inyong mga pananim at mamumunga na nang sagana ang inyong mga ubasan.  Dahil dito'y sasabihin ng lahat ng bansa na kayo'y mapalad sapagkat napakainam manirahan sa inyong lupain," sabi ni Yahweh na makapangyarihan sa lahat.

Ang bilang ng mga Pilipino sa Japan

Ni Cesar Santoyo

Ayon sa inilabas na bagong istatistika ng Ministry of Justice para sa Taon 2012 ay may nakatalang 202,974 na kabuuang bilang ng mga Filipino na nakarehistro sa naturang ahensya ng pamahalaan. Ang pinakamalaking bilang ng mga kababayan na naninirahan sa bansa ay matatagpuan sa Tokyo sa bilang na 28,148 o 14% at sinusundan ng Aichi sa bilang na 26,246 o 13% ng kabuuang populasyon.

Kanagawa-ken ang pumangatlo sa bilang na 17,718, Saitama-ken sa bilang na 16,110, at panlima ang Chiba-ken sa bilang na 15,436. Sa Shizouka-ken na may bilang na 12,358 ang prefecture at bilang huli sa mga prefecture na may mahigit sa 10,000 populasyon ng mga Filipino sa Japan.

Ang mga prefectures na may bilang na mas mababa sa 10,000 at mas mataas sa 5,000 ay: Gifu, 9,014; Ibaragi, 7,900; Osaka, 6,014; Gunma, 5,687; at Mie, 5,388. Sa kabuuang bilang na 202,974, ang 157, 556 o 77.62% ay mga kababaihan na kalakihan sa bilang ay mga asawa ng Japanese.

Para sa ating kaalaman ang sukat ng buong Tokyo ay katumbas ng mahigit tatlong ulit ng sukat ng buong Metro Manila. Kaya kung iisipin ang pagiging pinakamalaki sa buong populasyon ng mga Filipino sa Japan, sa Tokyo, ay maliit na maliit na tuldok lamang ang mga Pinoy na mahirap magkita o mapang-abot. Ang sukat ng Aichi naman ay kasyang ilagay sa loob ang dalawang beses na laki ng Tokyo kaya imposibleng magkatanawan man lang ang mga kababayan sa lugar na may susunod na pinakamalaking poplusyon. Isang halimbawa pa ay sa Gifu na ang laki ay mahigit 16 na sukat ng ng buong Metro Manila ang kasya sa buong prefecture na mahirap mabaybay ang landas ng mga kababayan roon.

Isa sa mga pinakainteresadong istatistika na nangyari sa kauna-unahang pagkakataon ay mas higit na mas marami ang naitalang diborsyo kaysa nagpakasal sa pagitan ng mga Filipina at Japanese. Sa taon 2012, ang naitalang nagpakasal ay 3,517 samantalang ang nagdiborsyo naman ay 3,881 o 364 ang higit na lamang ng bilang ng divorce kumpara sa kasal noong nakaraan taon. Sa naitalang nagpakasal mula taon  1992-2012 ay umabot sa 146,739 at ang nagdiborsyo sa kaparehong saklaw na taon ay 63,690. Nanatiling 43% ang divorce rate ng mga Filipina kasal sa Japanese.

Kung ang bilang ng mga nagpakasal ay itataya sa nagkaroon ng dalawang anak na Japanese-Filipino ang bilang ng mga kabataan sa loob ng mga Filipino community ay mahigit o kulang sa 300,000. Kung idaragdag ang mga anak na kinuha mula sa Pilipinas ay bilang karagdagan sa bilang ng mga kabataan na nakaugat ang pinagmulan sa Pilipinas. At marami pang mga Japanese-Filipinos ang naninirahan sa Pilipinas na hindi kasama sa istatistika ng Japan.

Sa kategorya ng kapanganakan, ang mga nasa 40 hanggang 44-taon-gulang ang pinakamarami sa bilang na 32,967; sinundan ng mula 45 hanggang 49-taong-gulang sa bilang na 24,036; 30 hanggang 34-taong-gulang sa bilang na 23,773; mula 35 hanggang 39-taon-gulang sa bilang na 23,773; at panlima sa pinakamaking bilang na 19,143 sa edad mula 25 hanggang 29. Ang pang-anim ay ang mga nasa 50 hanggang 54-taong gulang sa bilang na 10,420.

Trabaho ang numero unong problema ng mga kababaihang migrante sa Japan. At maging sa local, pag-umabot na sa edad trenta’y sinko ay nahihirapan ng makipagsabayan sa mga mas bata sa pag-aaply pa lamang ng trabaho. At kung ating iisipin ang mga tumuntong na sa 40- anyos pataas ay mas mahirap pa sa paghahanap ng magandang pagkakakitaan. Sa kabuuan ay umaabot sa 91,196 o 58% ng 157,556 na bilang ng mga kababaihan ay mula sa 35 hanggang 55 na taon gulang na may malaking suliranin sa paghahanap ng trabaho.  

Malaking usapin ang kalusugan pagsapit sa dapithapon sa buhay ng tao. Marami sa ating mga kababayan sa Japan na sa edad 30 pa lamang ay sandamukal na ang taglay na karamdaman dahil sa pag-abuso sa sobrang trabaho at stress ng buhay. Kaya kung mapapansin ang mga produkto para mapigilan ang pagkulubot ng mukha, mga placenta raw na babanat sa mga balat, mga supplements na pampalakas ng resistensya ay ang lumalaking pangangailangan ng malaking bilang ng mga nasa edad ng dapithapon. 

Sa darating na isa pang dekada ay mas malaking bilang na sa ating mga kababaihan ang maitatala na nasa retiradong edad na. Kamustahin naman natin kung papaano ba naman ang paghahanda bago dumating ang pamumuhay sa edad ng takipsilim. Sa malaking bilang ng mga single mothers na walang pension plan, paano kaya sa panahon na nasa dapithapon ay makaipon pa kaya para maihanda ang pamumuhay sa pagsapit ng  takipsilim? Sa mga nasa dapithapon na nagtatrabaho bilang caregiver ay sigurado na naiisip din at nangangamba na sa darating na dekada siya na rin ang nangangalingan ng caregiver. 

Sa totoo lang, hindi naman nakakatakot na umabot ang pamumuhay pagdating ng takipsilim. Mas nakakalungkot nga na pagmasdan na karamihan sa atin sa Japan mula sa nasa kainitan ng katanghalian hanggang ang edad ay nasa takipsilim ay kasalukuyang nakatira sa kadiliman sa sarili nating kagagawan. Sapagkat talamak sa halos lahat ng mga komunidad ng Pinoy sa Japan ay nagtatampisaw sa putikan at namumuhay sa palangganang puno ng talangka.

Sa paglalaro ng putik ay nakagawian na ang siraan, pag-tsismisan at hanapin ang kapintasan ng kababayan imbes na tingnan at suportahan ang taglay na kalakasan. Para ring mga talangka sa palanggana ang gawi ng mga kababayan na hihilahin pababa ang mga papaangat imbes na suportahan mapapunta sa itaas. Tayo rin lamang ang gumagawa ng ating sariling kadiliman at tayo rin lamang ang magliliwanag sa ating patutunguhan. 

Paghahanda para sa 2020 Tokyo Olympics

Ni Al Eugenio

Halos pitong taon na lamang ang nalalabi at darating na ang torch ng 2020 Olympics dito sa Tokyo. Hindi man tayo kasing excited tulad ng mga Hapon, bilang mga Pilipino dito sa Japan, kailangan nating bigyan ng halaga ang pagkakataong maging bahagi nito hindi lamang para sa mga kinatawan ng Pilipinas kundi pati na rin sa lahat ng kalahok sa pandaigdigang kaganapan na ito.

Marami ang nagalak nang ibalita na nasungkit ng Tokyo ang pagkakataon na maging host ng 2020 Olympics. Ngunit marami rin sa ating mga kababayan dito sa Japan ang nag-aalala kung magkakaroon ba sila ng pagkakataon na mapanood kahit na ang opening ceremony man lamang sa loob ng itatayong stadium? Ilang taon na ba kami noon? 

Hindi naging madali para sa International Olympic Committee na piliin ang Tokyo bilang venue dahil sa ilang isyu. Ang pamahalaang Hapon naman ay nahaharap din sa malaking suliranin. Nangunguna sa mga ito ay ang napakalaking perang kakailanganin para sa pasilidad na gagamitin sa palaro. Marami ang dapat ayusin tulad halimbawa ng crippled nuclear plant sa Fukushima na hanggang ngayon ay hindi pa nakokontena, lalo pa at isa ito sa mga siniguro ni Prime Minister Shinzo Abe na aayusin at hindi umano dapat ipag-alala. 

Magkakaroon din ng mga bagong imprastraktura tulad halimbawa ng kamangha-manghang disenyo ng main stadium. Kasama na rin dito ang magiging Olympic Village na kung saan ay magiging tirahan ng mga darating na atleta, bukod pa sa mga paglalaruan nila sa iba’t ibang  lugar sa loob at labas ng Tokyo.

Dahil din sa dadagsa sa Tokyo ang maraming manonood mula sa iba’t ibang prefecture ng Japan at bansa ay mangangailangan ng bagong mga ruta ng transportasyon mula sa mga paliparan, mga pangunahing istasyon ng bus at tren upang madaling makarating ang mga manonood sa venue.  

Bagamat sinasabi na mayroong budget ang pamahalaan ng Tokyo para sa okasyong ito ay tiyak na mangangailangan pa rin ng bilyun-bilyong halaga upang maisagawa ang malaking paghahandang ito para sa 2020 Olympics. 

Sinasabi na noong nakaraang 1964 Tokyo Olympics ay kinailangang mangutang ang Japan ng bilyun-bilyong yen para maisakatuparan ang mga planong proyekto  para sa Olympic na iyon. Ilan sa mga ito ay ang  shinkansen o ang bullet train. Kasabay din noon ginawa ang Shuto Expressway na hanggang ngayon ay patuloy na nagbibigay ng kaginhawahan sa maraming manlalakbay hindi lamang sa kalakhang Tokyo kundi maging sa malalayong lugar sa labas nito. 

Ang inutang na malaking halaga noong 1964 ay bumilang ng 20 bago nabayaran noong 1984. Maaaring malaking halaga nga at siguradong malaki rin ang kinailangang tubo ngunit nakikita natin na pinapakinabangan pa hanggang ngayon ang mga pasilidad at maging sa darating pang panahon.  

Ang nakaraang 1964 Olympics ay nagbigay ng malaking pagkakataon para sa Japan na  makilala bilang isang mapagkakatiwalaang bansa sa larangan ng industriya at teknolohiya. Habang ang 2020 Olympics naman ay inaasahang mag-iiwan ng marka sa isipan ng maraming tao na tunay na maipagmamalaki ng Japan sa buong mundo.

Para sa ating mga Pilipino dito sa Japan, ang 2020 Olympics, bagamat malayo pa, ay  may  nakaabang na mga oportunidad na  kung iisipin natin ay  maaaring magbigay ng  bagong pagkakataon. Tulad ng mga Hapon, maaari rin tayong makapag-isip ng mga bagong ideya, mga bagong produkto, mga bagong pagkain na maaaring maging patok pagdating ng taong 2020.

Kung negosyo ang pag-uusapan ay marami tayong pwedeng pag-ukulan ng pansin. Hindi na kailangang magkaroon ng pwesto na malapit sa mga pagdarausan ng palaro dahil naririyan naman ang Internet para sa mga produkto at serbisyo na may kaugnayan sa Olympics. Pwedeng magbenta ng mga  souvenir t-shirt, payong, tsinelas, pito, relo, o handbag sa tamang presyo. Maaari rin magbigay ng mga serbisyo sa transportasyon, tours at kung anu-ano pa. Walang limit ang pagiging malikhain ng mga Pilipino.

Tiyak na dadagsain ng mga lokal at dayuhang turista lalo na ng mga Pilipino ang 2020 Tokyo Olympics lalo na’t pinagaan na para sa ating mga kababayan ang makakuha ng tourist visa patungo dito sa Japan. At bilang mga Pilipino na matagal nang namimirmihan dito ay malaki ang magiging tungkulin natin para sa kanila na hindi pamilyar sa kultura at salitang Hapon. Kakailanganin ng marami sa kanila ang gabay ng mga kababayan nilang tulad natin na tunay na nakakaunawa at maaaring makatulong  sa kanilang mga pangangailangan. 

Francis Libiran, kinatawan ng Pilipinas sa Sakura Collection 2013

Ni Florenda Corpuz

Ang Filipino delegation kasama si Francis Libiran. Kuha ni Din Eugenio

Dumating sa Tokyo ang sikat na Pinoy fashion designer na si Francis Libiran upang maging kinatawan ng bansa sa Sakura Collection 2013 na ginanap sa Tokyo Tower kamakailan.

Inimbitahan si Libiran kasama ang lima pang propesyonal at magagaling na fashion designers mula sa ASEAN countries na sina Nita Azha

r ng Indonesia, Heng Nam Nam at Chen Kah Lee ng Singapore, Chai Jiamkittikul ng Thailand, Si Hoang ng Vietnam at Joe Chia ng Malaysia para ipakita ang kanilang mga designs sa tatlong araw na palabas.

“This is my first time in Tokyo and I am very proud to represent the Philippines in this event,” pahayag ni Libiran.

Rumampa sa red carpet ang mga top fashion models ng bawat bansa suot ang mga naggagandahang gowns ng mga designers.

Masigabong palakpakan at malakas na sigawan mula sa mga kinatawan ng Filipino community ang sumalubong sa Japanese-Filipino at Miss Universe-Japan 2011 finalist na si Naomi S. Kida nang kanyang irampa sa red carpet ang pulang gown creation na idinisenyo ni Libiran. Rumampa rin sa runway si Kida suot ang bughaw, itim at puting gowns ng pamosong designer.

Bukod sa mga designers, dalawang fashion design students din mula Malaysia at Vietnam ang inimbitahan na nagwagi sa ginanap na “Asian Students Award 2013.”

Nagkaroon din ng song and dance interpretation number na nagpasaya sa mga manonood.

Samantala, nakibahagi rin sina Libiran at iba pang designers sa mga business meetings at sightseeing tours sa Tokyo na may layong ilapit sila sa kultura at tradisyong Hapon.

Gaganapin ang isang public voting at ang designer na makakatanggap ng pinakamaraming boto ang siyang tatanghaling best designer at iimbitahang magtungo sa Paris. 

Ang Sakura Collection 2013 ay bahagi ng pagdiriwang ng ika-55 anibersaryo ng Tokyo Tower. 

LUMAD: Pinagbuklod ng Musika at Pagmamahal sa Kapwa

Ni Florenda Corpuz

Iba’t ibang klase ng musika man ang hilig, sila naman ay pinagbuklod ng adhikain na pangalagaan ang kalikasan, mahalin ang bayan, tulungan ang kapwa at pag-ibig. 

Ang mga miyembro ng grupong LUMAD o Likha ng Ugnayang Musika Alay sa Dalita ay nagsama-sama at naghanap ng paraan upang ang kanilang mga musika ay magkatugma-tugma.  Ito ay upang maipahayag nila ang ganda at yaman ng kulturang Pilipino sa Japan sa pamamagitan ng kanilang mga awitin. 

Sino ang LUMAD at kailan ito nabuo? 

Ang LUMAD ay isang grupo ng mga mang-aawit na binubuo nina Eugene “Butch” Abangan, food factory worker; Liberty Ito, simpleng maybahay; Annabel Kawano, supermarket worker; Christopher Rambano, manggagawa; Vergel Sansano, ALT at manunulat; at George Nakashita, factory worker. Nabuo ang grupo noong Enero 2010.

Bakit ninyo napili ang pangalang LUMAD?

Ang katagang “lumad” ay isang salitang Bisaya na ang kahulugan ay “katutubo.” Minabuti namin na gamitin ito bilang acronym ng mga katagang nagpapahiwatig ng aming samahan – ang Likha ng Ugnayang Musika Alay sa Dalita na nabuo upang ipahayag ang pangkalahatang puso ng aming pagkakatatag.

Ilang album na ang inyong nailabas?

Sa kasalukuyan, inaayos namin ang aming mga orihinal na komposisyon upang gawing album sa hinaharap. Ilan sa mga awiting kasali rito ay tinugtog na namin sa aming mga shows. 

Ano ang bagong aabangan mula sa inyong grupo?

May mga upcoming concerts po ang LUMAD sa iba't ibang lugar sa Japan. Iniimbita po kami sa mga international festivals at charity events upang tumugtog bilang kinatawan ng mga Pilipino sa Japan. 

Sino ang inyong musical influences?

Ang bawat isa sa amin ay may hinahangaan. Ngunit bilang LUMAD, kami ay umaayon sa mga musika nina Joey Ayala, Bayang Barrios, Noel Cabangon, Maan Chua, Gary Granada at ASIN.

Ano ang layunin ng LUMAD bukod sa pagpapalaganap ng musikang Pilipino sa Japan?

Ang maipakilala ang kulturang Pilipino sa iba't ibang lahi. Nais din namin na makatulong sa mga biktima ng sakuna at sa mga abandoned children.

Ano ang inyong adhikain?

Simple lang po ang aming adhikain – ang makatulong sa kapwa na biktima ng mga sakuna  sa pamamagitan ng musikang Pilipino.

Ano ang mayroon ang LUMAD na wala sa iba?

Siguro ang pagiging organiko ng aming tugtugan. Hindi kami umaawit nang hindi sa saliw ng aming sariling tugtog. At siguro iyong walang tumatayong lider, lahat ay pantay-pantay sa grupo. Nirerespeto ang boses ng bawat isa, pinapahalagahan ang kakayahan ng mga kasapi at pinupunan ang anumang kakulangan at kahinaan ng bawat isa.

Ano ang mga pagsubok na inyong naranasan bilang Pilipinong musikero sa Japan? Ano rin ang masasayang karanasan?

Bilang mga musikero para sa charity, nahihirapan po kami sa gastos ng aming ginagawa. Kami ay pawang mga pangkaraniwang manggagawa na kailangan magtrabaho para sa aming ikakabuhay. Ito rin ang nagbibigay sa amin ng dahilan upang hindi magkasama-sama upang makapag-ensayo. 

Ang pinakamasaya naman ay ang magkasama-sama kaming tumugtog at sa pamamagitan nito ay naibabahagi namin ang mensahe ng mga awit, napapalaganap namin ang ganda ng kulturang Pilipino at ang aming pinaghihirapan ay nakakatulong sa ating mga kapwa na nagdarahop.

Paano ninyo gustong makilala ng mga tao ang inyong grupo?

Hindi namin naiisip na kami ay kilalanin. Basta kami ay makapagbahagi ng aming sining at makatulong sa kapwa. Ang hangad lang namin na sana kapag dumating na ang panahon na hindi na kami makatugtog ay may iba pang magpapatuloy ng ganitong adhikain.

Bilang grupo, ano ang inyong pangarap na nais makamtan sa hinaharap?

Ang maipahayag sa buong mundo ang mensahe ng aming layuning magkaisa sa pagtulong sa kapwa na nasalanta ng kalikasan at mga musmos na mga bata na biktima ng pagkakataon.

Ano ang inyong mensahe sa inyong mga fans at mga mambabasa ng Pinoy Gazette?

Sana po tangkilikin at itaguyod natin ang kulturang Pilipino. Sa mga sumusuporta po sa amin, maraming salamat, kayo po ang inspirasyon namin. Kung may pagkakataon po na makadalo kayo sa aming mga palabas ay inaanyayahan po namin kayo at sama-sama tayong ipakita sa mundo ang ating kultura bilang iisang lahi. Mabuhay po kayo!