Mentorship: Paraan na ibalik ang pasasalamat at matuto

Ni MJ Gonzales

Sa paglalakbay sa buhay ay may mga tao tayong nakilala na naging susi sa ating tagumpay. Sila iyong mga taong nagbigay ng payo sa panahon na kailangan natin o matyaga sa pagsasanay sa atin. Hindi ba nakakagaan ng loob ang kanilang ginawa?

Paano kaya kung ikaw naman ang maging tagapayo sa iba? Pwede mo gawin iyon lalo na kung nasa puntong maalam ka na sa iyong larangan at naghahanap ka ng ibang hamon sa iyong karera.  Dito papasok ang ideya ng “mentorship” sa inyo o ibang samahan.

Ang mainam din kasi sa pagiging mentor o tagapayo ay benipisyong hatid nito, hindi lamang sa iyong karera, kundi maging sariling pag-unlad. Narito ang ilan sa magandang dulot ng “mentoring”:   

Matuto ng bago at kumbinasyon ng mga istrahehiya.  Ang pagme-mentor ay hindi lamang tungkol sa pagbabahagi ng iyong kaalaman.  Ito rin ay palitan ng ideya sa pagitan mo at ng iyong mga tinuturuan.   Mula sa kanila ay maaanalisa mo kung ano pa ang hindi mo nasusubok,  ano pa ang hindi mo alam, at kung ano na pala ang uso. 

Kung tutuusin din ay sa anumang larangan ang pagkakatuto ay walang katapusan. Bagkus, ang pagiging bukas sa mga ideya ay daan para ikaw ay maging maparaan at marunong makibagay o “adaptable.”

Maging asset. Supplier, empleyado, manager, o presidente man ay dapat isipin na “no one is indispensable.” Masakit man tanggapin, pero kapag wala ka ng kontribusyon sa kumpanya ay maaari kang matanggal dito.  Iba ang usapan kung hindi ka lang nagtatrabaho kundi nakakatulong pa sa pag-asenso pa ng iyong kumpanya. 

Dagdag din dito ang pagkakaroon ng masayang pakiramdam  na nagiging tulay ka sa pag-unlad ng ibang tao gaya ng iyong mga katrabaho.  Bagay na maaari ninyong pahalagahan at pagyamanin habang buhay.

Mapalawak pa ang iyong social skills at koneksyon.  Mainam na may solido kang propesyonal na kagrupo pero hindi masama na dumami pa ang iyong makikilalang tao. Mapapalawig nito hindi lamang ang iyong koneksyon o network kundi mapapainam din nito ang iyong pakikisama at kakayahan sa pakikipagsosyalan. 

Tuturuan ka nito pagdating sa lengguwahe, kultura, pagtanggap ng pagkakaiba, pagpapakumbaba, at pang-unawa din sa iyong sarili.  Pwede rin kasing pagkakilala mo sa iyong sarili ay limitado sa kung ano lang ang alam o palaging ginagawa at kung sino ang parati mong nakakasalamuha.

Magkaroon ng kasiyahan sa buhay.  Ang salitang happiness ay hindi madaling makamit o matukoy kung tutuusin.  Kung tungkol lamang ito sa pagkakaroon ng kayamanan ay bakit maraming hindi masayang mayaman? 

Mayroon pa ngang mga kwento na nade-depress at suicidal kahit nariyan na ang yaman, katanyagan at kagandahan.  Kaya ang kaligayahan ay maaaring hindi lamang sa nabibili kundi  sa tunay na kinasisiyahan, kinaluluguran, at pinakaiibig ng iyong puso. Paano mo malalaman ito?

Base sa isang pag-aaral ng psychology professor sa University of California-Riverside na si Sonja Lyubomirsky at ng postdoctural researcher Kristin Layous na kasama sa  pag-aaral na “Positive Emotion (Oxford University Press, 2014),” nabanggit na  ang kasiyahan umano ay depende sa ginagawa ng isang tao at ang kanilang pansin ay nakatuon din sa ibang tao.

“People who took steps to make a friend, family member, or roommate happy reported increases in happiness compared to those who simply kept track of their daily activities, thus supporting our contention that focusing on the well-being of others is good for mental health,” saad ng mga may-akda ng pag-aaral. “Thus, focusing on a close relationship helps people obtain greater fulfillment out of their daily lives and feel more grateful for what they have.”