Ni
Al Eugenio
Ilan sa atin ang pinapayagan ng
ating mga magulang na makipaglaro sa labas ng
ating tahanan noong tayo ay mga bata pa? Maaaring kung sa probinsiya tayo lumaki
at malawak ang ating mga ginagalawan, marahil ay natural lamang na tayo
ay pinapayagan. Subalit kung tayo naman ay nagsipaglaki sa siyudad, maraming
bagay ang ipinag-aalala ng ating mga magulang kaya’t hindi tayo pinapabayaan makipaglaro sa labas ng
ating tahanan. Isa sa mga dahilan ay ang kanilang pag-aalala na baka tayo ay ma-impluwensyahan
ng mga elemento na makakasama sa ating
buhay.
Habang tayo ay lumalaki ay mabilis
namang nawawala ang mga lugar na mapaglalaruan ng mga kabataan sa mga siyudad
dahil na rin sa kakulangan ng kaalaman ng
marami sa ating mga namumuno na gawan ng kaayusan ang ating kapaligiran.
Dahil na rin sa mga maling
pananaw, naging dahilan ito na
mabago ang proseso ng paglaki ng
marami sa ating mga kabataan. Nawala ang mga laro na ating kinagisnan tulad ng patintero, tumbang preso at piko. Napalitan
ang lahat ng ito nang magsulputan ang mga video games na nilalaro kahit na mag-isa
habang nakaupo o nakahiga pa kung minsan sa loob ng bahay. Dahil sa mga
makabagong larong tulad nito, maraming karanasan ang nawawala sa ating mga
kabataan habang sila ay lumalaki. Isa na rito ang pakikihalubilo sa kapwa.
Sa pakikipaglaro natin sa labas
ng ating bahay ay natututuhan natin ang iba’t ibang ugali na mayroon ang mga
tao. Mayroon sa kanila ang madaling maging kaibigan, mga
batang matulungin, mga batang hindi nagsasawang magturo sa atin ng maraming bagay
na hindi pa natin alam. Mayroon din namang mga kalarong ayaw tumanggap ng
pagkatalo kahit na sila ay mandaya pa ay ipinipilit pa rin na sila ang tama. Sa
mura pa lamang nating edad ay nagkakaroon na tayo ng pagkakataon na maranasan ang
iba’t ibang ugali ng tao na maaari nating makasalamuha sa ating
paglaki.
Dito sa Japan, dahil sa halos
subsob sa paghahanap-buhay ang mga magulang, ang mga paaralan ay mayroong sistema
na binibigyan ng pagkakataon ang mga mag-aaral na makisali sa iba’t ibang uri ng sports. Maaaring pumili ang isang bata
ng gusto niyang salihang laro at maaaring sumali sa isang sports club kahit na
siya ay wala pang kaalaman tungkol dito.
Tutulungan siya ng club na
matutuhan ang lahat ng kaalaman upang siya ay humusay sa napili niyang laro. Kasabay
nito ay mararanasan din niya ang makipagkaibigan at makipag-ugnayan sa iba
niyang mga kalaro. Ang mga karanasang ganito ay tutulong sa isang mag-aaral na
matutuhan ang iba’t ibang paraan ng pakikisama
at pakikipagkapwa kahit na wala sa tabi ang mga magulang nito.
Mula sa mga sports club na tulad
nito ay maraming magagaling na manlalaro ang napipili upang maglaro sa
malalaking koponan. Tulad nang napapanood natin sa Olympics, kilala sa buong
mundo ang mga manlalaro mula Japan. Marami na sa kanila ang naglalaro ng
baseball sa Major Leagues pati na rin sa mga sikat na soccer teams.
Marami sa ating mga manlalaro ang
hirap maipakita ang kanilang mga kakayahan at husay sa larangan ng palakasan dahil
sa kulang o halos walang suporta mula sa
ating pamahalaan.
Maaaring mayroong nagsasabi na
ang sports ay walang maitutulong para sa kaunlaran ng bayan. Ngunit
napapagkaisa nito ang mga mamamayan saan man sulok ng mundo lalo na’t may mga
nagwawagi tayong mga atleta tulad ni Manny Pacquiao.
Ang ating pagkakaisa ang kinakailangan
upang tunay na maiayos ang ating pamumuhay lalo pa at patuloy na lumolobo ang
ating papulasyon. Kung magkakaroon lamang ng sapat na lugar ng palaruan
para sa mga kabataan sa ating mga bayan,
maaaring magkaroon ng ibang
pagtutuunan ng pansin ang ating mga kabataan upang mapalayo sila sa masasamang
bisyo tulad ng droga.
Huwag naman sanang mga basketball
court lamang ang ipinatatayo ng mga nanunungkulan. Magkaroon din sana ng mga
tennis, badminton, volleyball courts, baseball
at soccer fields na libre para sa
kanilang mga nasasakupan. Hindi lamang sana mga kalalakihan lamang ang makapaglalaro
kung hindi pati na rin ang mga kababaihan. Kailangan din ang mga parke na maaaring
pasyalan ng mga magkakapitbahay na mayroon ding lugar na mapaglalaruan ng
maliliit pang mga kabataan. Kasama ang
kanilang mga magulang, pagkakataon na rin na magkakilala ang
magkakapitbahay.
Makatutulong din kung magkakaroon
ng mga programa sa radyo at telebisyon na nagbibigay kaalaman tungkol sa iba’t
ibang uri ng mga sports. Suporta mula sa ating pamahalaan upang mailapit ang ating
mga kababayan sa kahalagahan ng sports sa lipunan.
Ikinagulat ng buong mundo na mula sa isang bansa na wala
namang snow ay nagkaroon ang Pilipinas ng isang figure skater sa kakatapos pa
lamang na Winter Olympics sa Sochi, Russia. Mas lalo pang bumuhos ang simpatya ng
marami ng malaman na walang tulong na ibinigay ang ating pamahalaan para sa manlalarong ito.
Dahil dito ay marami ang gumawa
ng paraan upang makalikom ng tulong para maipagpatuloy ni Michael Christian
Martinez ang kanyang pangarap na
makapagbigay ng karangalan para sa Pilipinas. Bagamat pang-labing siyam na
pwesto lamang ang kanyang naabot, para sa bawat Pilipino, si Michael ay isang
bayani.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento