Pamilyang Japanese-Filipino at usapin ng social benefits

Noong ika-26 ng Agosto ng kasalukuyang taon ay nailathala sa mga pahayagan sa Japan ang plano ng isang partidong pulitikal, ang Jisedai No To o Partido Para sa Bagong Henerasyon, na magpanukala ng bagong batas para alisin sa mga tumatanggap ng suporta mula sa goyerno ang mga naghihirap na dayuhan.

Sa kasalukuyan na kalakaran, ang mga munisipyo ay nagpapabuya ng mga benepisyo gaya ng buwanan na panggastos sa pamumuhay at upa sa bahay para sa mga kapos na dayuhan na may permanent at long term visa.

Ang pinagbatayan ng mga lokal na pamahalaan ay ang pahayag ng punong pamahalaan noong taong 1954 na nagtagubilin na tanggapin ang aplikasyon ng mga nangangailangan na dayuhan ng tulong batay sa makataong kadahilanan.

Maraming nakikinabang sa welfare benefits na mga kapos sa pamumuhay na mga dayuhan kasama ang ating mga kababayan. Ito ay sa kabila na ang nakasaad sa public assistance law ng Japan ay tanging ang mga Japanese lamang ang tatanggap ng kabayaran mula sa pampublikong benepisyo. 

Ayon sa Pangkalahatang Kalihim ng partido, Hiroshi Yamada, kanilang tungkulin na baguhin ang batas para sa pampublikong serbisyo pagkatapos ng naging desisyon ng Korte Suprema noong Hulyo. Ayon sa Korte Suprema, ang mga dayuhan na may permanent visa ay hindi kabilang sa pagtanggap ng pampublikong serbisyo kahit na nagbabayad ang mga ito ng tax.

Ang Jisedai No To, na itinatag lamang nitong Agosto, ay may plataporma na huwag bigyan ng pagkakataon ang mga permanenteng dayuhan na bumoto o iboto sa mga halalan. Kabilang din sa layunin ng partido na pahigpitin ang patakaran para sa aplikasyon na maging Japanese citizen ang mga dayuhang pirmihan na naninirahan sa Japan.

Kung makapagsumite man ng batas o hindi ang Jisedai No To sa darating na extraordinary Diet session, ang malaking katanungan ay kung makakapasa naman kaya ito sa Japanese Diet at makakaapekto kaya ito sa sariling pagdedesisyon ng lokal na pamahalaan.

Ang kaban ng pamahalaan para sa social benefits ay mula sa buwis ng mga mamamayan ng Japan kabilang na ng mga dayuhan. Bilang nagbabayad na buwis, nanalig tayo na ang mga batas na ipapatupad ay pabor din sa mga pirmihang migrante na kailangan din makipag-usap sa mga mambabatas para matupad ito.

Pang-apat na pinakamalaking bilang ng mga dayuhan ang mga Filipino, na ang karamihan ay mga magulang ng Japanese-Filipino children. Sa madaling sabi, ang mga kababayan natin na naninirahan bilang kasapi ng pamilyang Japanese-Filipino na ang bilang ay aabot sa 180,000 ay ang bagong sibol na ethnic minority sa bansa.

Importante na kilalanin natin ang katangian ng mga Pinoy bilang kasapi ng “ethinc minority” ng lipunan ng Japan. Ito ay dahil ang paninindigan bilang ethnic minority ay nangangahulugan ng pagbibigay ng karampatang pagkilala at paggalang ng lipunan.

May natatanging kakayanan at kapasidad batay sa kinalakihang kultura ang mga kasapi ng ethnic minority. Sa katunayan, ang mga Pilipino sa Japan ngayon ay mas nakikilala na bilang mga English teachers at mga caregivers. Ang pagtuturo ng English sa partikular at ang pagtuturo ng lengguwahe sa mga bata at matatanda ay isang malinaw na ambag sa lipunan na  kung wala ang mga ito ay malaking kakulangan ito sa pagpapaunlad ng lipunan. 

Kailangan ng kamalayan sa pag-uugnay ng ethnic minority mula sa sariling pananaw at sa pamumuhay at pakikipag-ugnayan sa lipunan. Nararapat lamang na iugnay na ako ay English teacher sapagkat ako ay Pilipino na kabilang sa ethnic minority ng lipunan ng Japan. Sapagkat sa pag-uugnay ng kasapi ng ethnic minority ay nagbibigay-linaw at pahiwatig na tayong mga Pilipino ay kabahagi ng lipunan, tanggapin man o hindi ng mga Japanese.

Manipis rin kasing kadahilanan na sabihing ako ay dayuhan na pirmihan naninirahan sa Japan at nagbabayad ng tax at nararapat na mabiyayaan ng pampublikong serbisyo. Bagamat bilang taxpayer ay may karapatan sa konsultasyon at pag-alam saan napunta ang buwis na binayaran, nanatili ang pahayag na ito na labas o hindi nakapaloob sa lipunan ng Japan kundi isang bisitang dayuhan. Ang kasapi ng ethnic minority, ang mga kasapi ng pamilyang Japanese-Filipino, ay nakaugat sa lipunan sapagkat ang magulang at mga anak ay may dugong Japanese.

Bilang mga magulang ng Japanese-Filipino ay may ambag din tayong dugo sa lipunan ng Japan na hindi maaaring isantabi bilang dayuhan. Kung idadagdag pa ang kontribusyon ng ating ambag na trabaho sa produksyon at edukasyon bilang mga teacher, caregiver, manggagawa sa pabrika, empleyado at iba pa, nararapat lamang na siguraduhin ng pamahalaan ng Japan, lokal man o pambansa, ang karapatan para sa social benefits sa lahat ng dayuhan pirmihan ng naninirahan sa bansa.

Malamang ay lingid sa kaalaman ng Jisedai No To na kontra sa mga dayuhan na ang mga Japanese-Filipino ay Japanese ang nasyonalidad. Kaya hindi nalalayo na sa kadahilanan na nakikita ng mga kabataang Japanese-Filipino kung papaano kitilin ng mga pulitiko ang karapatan ng kanilang mga  magulang, hindi nalalayo ang pagkakataon na magkakaroon sa hanay ng mga kabataan Japanese-Filipino na tumuntong sa pulitika para ipagtanggol ang magulang at ang lahat ng mga dayuhan.

Kung maganap man ito, sila, ang mga Japanese-Filipino ang totoong kinatawan para sa bagong henerasyon na kakalinga sa karapatan at kagalingan ng lahat ng mga dayuhan sa bansa.